This is Tylan: March 2009

หายหน้าหายตากันไปเนิ่นนานฮับ ไม่ได้หนีไปไหน แต่ไปหลบอากาศแสนหนาวเย็น รอวันเวลาให้อากาศกลับมาอุ่นอีกครัง ลิงก็จะออกมาซ่าให้หายอยาก ประกอบกับอากาศแสนหนาว ทำให้ลิงน้อยๆของทู๊กๆคนป่วยงอม อาทิดเว้นอาทิด ไหนจะอึแตกกระจาย ไหนจะไอ แค่กๆตลอดเวลา ไอจนทำให้หูไทไท้อับเสบ ร่างกายทำงานผิดปรกติ นอนตัวเขียว สั่นหงกๆ ต้องไปนอนให้คุณหมอเอาเข็มจิ้มอยู่หลายที ส่วนแม่อ้นพอเห็นไทเปนแบบนั้น ก็ติสแตก ร้องไห้งอแงเหมือนเดะพึงเกิดไงอย่างงั้น แถมน้ำมูกโป่งอีกต่างหาก ส่วนพ่อเอก ไทเหนยืนหน้าเข้ม คิ้วขมวดอยู่ แต่ยังไงตอนนี้ไทไท้ก็หายดีแล้วนะก๊าบบ ขอขอบคุณ ลุง ป้า น้า อา ทุกๆคนที่เป็นห่วง ตอนนี้ไทไท้พร้อมกลับมาซ่า ต้อนรับ Spring time แย้วววววว....

พระอาทิตย์ส่องเปรี้ยงๆ ฟ้าใสๆ ลมเย็นๆ อากาศอย่างงี้เหมาะแก่ลิงจะไปโลดเต้นข้างนอก ว่าแล้วพ่อเอกก็จัดแจง เตรียมตัว พาลิงไปสำราญ ที่สวนหนอนยักตัวเขียว (Dragon Park) แล้วก็พาไทไท้ไปหม่ำไก่ต่อ เหนพ่อเอกถามไทว่า รู้ไหมลิง ว่าทำไมไก่ถึงบินไม่ได้ทั้งๆที่มันมีปีก???? .......... คำตอบคือ เพราะแม่อ้น นะสิ ปีกมันมีเท่าไหร่ แม่ก็ซัดหมด จนมันสูญพันธ์ ไก่มันก็น้อยยยยยจาย ว่าพระเจ้าสร้างปีกให้ป๋ม แต่ทำม้าายยสร้างแม่อ้นมาคอยกำจัดปีกป๋มด้วย ไทไทฟังแล้วก็สงสารไก่น้อย มีปีกอาภัพ โดนแม่กินตลอดเวลา

ซาหวาดดดี กั๊บทุกๆคน ลิงน้อยกลับมาแล้ววว

เข้าเรื่องก่อน ไทไท้ถ่ายรูปกิจกรรมวันว่างแสนสุขีมาให้ทุกๆคนดู แก้ความคิดเถิง ในสวนคนแยะเยอะ มีเดะๆรุ่นไทไท้เต็มไปหมด มีของเล่นให้ไทเพียบบบบ...ไหนจะมีพิหนอนเขียวตัวใหย่เบิ้มเริ่มอยู่กลางสวน เหนละก็ตกใจ หนอนอะไรไมตัวหย่ายจิงๆ

พอมาถึง ลงจากรถปุ๊ป ก็ใส่ติงลิงเกียร์ห้า ออกสตาร์ทตูดบิด วิ่งปู๊ดดดด ติงหมีรึจะมาสู้ติงลิง ... (ดูหน้าคนวิ่งตามดิกั๊บ)