ไดอารี่ต่างรัฐ​ : วอชิงตันดีซี วันที่ 1 ฮับ

หลังจากเหน็ดเหนื่อยเมื่อยก้นมากๆกะการทิไทต้องนั่งอยู่ในคาร์ซีทเกือบ 10 ชม. พอมาถึงบ้านเพื่อนพ่อเอก

ก็หลับพักผ่อน วันแรกทิดีซีไทได้ไปเดินเที่ยวตามถนนในเมืองกะพ่อเอกและแม่อ้น แต่ว่าอากาศที่แสนร้อนนิสิฮะ

ทำไทหงุดหงิด ไม่รู้ทำไมทิเมืองนี้เค้าไม่เปิดแอร์กัน ปล่อยให้ร้อนอย่างงี้ได้ไงกัน ไทไม่ชอบเลยฮับ!!!

ไทร้องให้พ่อเอกเปิดแอร์ให้ คุณพ่อก็ไม่ยอม ปล่อยให้ไทนั่งร้อนเหงื่อแตกอยู่ได้ โกรธจิงๆ

แต่พอได้เข้าไปในห้องเล็กๆตามถนน ก็เย็นสบายใจ แต่ในวันแรกที่ไทชอบที่สุด ก็ตอนที่ไทไปบ้านหลังนึง

ใหญ่โตมากมาย มีคนเดินเต็มไปหมดเลยฮะ ทินั่น เย็นสบาย คนก็เยอะแยะเข้ามาคุยกะไทเต็มไปหมดเลยฮะ




มาถึงที่ดีซีนี้ ไทก็เจอกะเพื่อนพ่อเอกฮะ ชื่อ กู๋เหม่ง แล้วก็เจอน้องสาวคนนึง ชื่อมีน่า แต่น้องคนนี้

เค้าไม่ค่อยมาคุยกะไทเท่าไหร่เลยฮะ เอาแต่กินนมกะนอน ไทแอบมองตั้งหลายหน

น้องเขาไม่เหนมองกลับมาเล้ยยยย แต่ไว้ไทจะพยายามเข้าไปคุยด้วยใหม่ฮะ ... ตอนนี้ ไทขอตัวไปนอนก่อนนะฮะ

พุ่งนี้ไทต้องออกไปรับเพื่อนพ่อเอกทิมาอีกหลายคนเลย ....

ไทแลน

ดูวิวนะฮะ ไม่ต้องดูหน้าไท ไม่สบอารมฮะ ดีซีไม่ยอมเปิดแอร์

แดดแยงตา มันแสบตา ทะลุไปถึงหัวใจน้อยๆฮะ

เมืองไรก็ไม่รู้ ร้อนจิงๆฮะ ไม่มีอารมถ่ายรูปเลย

อย่านะปะป๋า จะออกไปอีกหรอ ตรงนี้เยนแล้ว ไม่ออกไปไหนแล้วนะฮะ!!!

นั่งเก๊กหล่อ มุมเย็นๆ

เย็นอย่างงี้ ค่อยคุยกันได้หน่อยนะฮะ รมดีแล้ว

เอากล้องมาเลยฮะ รมดีแล้ววว

ไปก่อนแล้วนะฮะ แล้วไงจะเก็บรูปมาฝากใหม่ จุ๊บๆๆ